Vernieuwingen

[p. 16]

VI

Dit zou zijn van de wraak het rood festijn.
Al te diep brandde in de droge lijven
de dorst naar haar; een dorst die deed verstijven
de lippen en die eerst gelescht moest zijn

eer men kon denken aan menschlijk te leven.
't Gericht zou streng zijn maar niet lang van duur;
als het voorbij was, zou het zachter uur
aansuizen en door 't hart vergeving beven.

Begraven zou worden herinnering
aan wat de aarde lang geschandvlekt had,
bijgelegd de oude bittere veete.

Haat zou verschrompelen gelijk dor blad
en liefde uitranken tot ieder ding:
van hare vruchten zouden allen eten.