Vernieuwingen

[p. 17]

VII

Het hart leeft in zijn droomen en zijn wanen
het lichtst; zoolang een droom het houdt omsponnen
voelt het zich veilig voor de felle zonne
der waarheid; 't spint, uit verlangens en tranen

een waas van zilverhelle lieflijkheid.
In zulk een droom was het dat wij bewogen
geslachten lang; ach, in den schoonen logen
dat liefde en vrede aan 't eind van onzen strijd

lachten... Wij worstlaars, hadde' enkel te winnen,
dan zou verandring komen over d'aard;
het verjongde leven zou nieuw beginnen;

liefde, trappelend als een vurig paard,
zou onzen geest, ons hart en onze zinnen
in snellen draf meevoeren hemelwaart.