Uit de diepte

Tijdgedichten

[p. 19]

Spanje

[p. 21]

Bede aan den slaap

Weldadige fee,
die door alle baaien en kreken van het universum
vaart, in uw lichte bootje dag en nacht vaart
en telkens stapt aan land, onhoorbaar, om met uw lichte hand
te sluiten de oogen van menschen en van dieren,

rijke, gezegende, mysterieuze slaap -
ontferm u over hen, die bijten 's nachts de gure winden -
ontferm u over die vermoeide strijders,
mannen en knapen in 't iberisch land -
ontferm u over hen die zijn willig voor u en ons te geven
hun schuimend bloed, hun jonge leven;
schenk hun uwe gave, voedzame slaap.

Laat in de rust hen zinken
van uwe blanke droomlooze landen
en daar lange verkwikking drinken,
of zich nest'len waar roosgouden droomen
uit het nest hen toelachen: ‘welgekomen’.

En de vrouwen, zij die tezamen met de kinderen honger lijden,
zoozeer, dat hun gestalten verglijden
tot rag, geef ook hun vergetelheid; -
gij die menschen prijze' onder vele namen.

[p. 22]

 

Sluit de oogen van allen die

 

na den dag van arbeid en zorgen

 

vergetelheid een pooze behoeven,

 

de blijden niet minder dan de droeven,

 

om weer te garen kracht voor morgen.

 

 

 

Maart 1957