Tusschen tijd en eeuwigheid

[p. 27]

XVII

Hoop zit, klein en zwak, met geloken
oogen te broeden over wat leek
eens een prachtige, vlammende sproke....
Is een betoov'ring verbroken?
Of waarom werd het beeld zoo bleek?

‘Alles is anders gekomen
dan we hadden verwacht:
onze dag werd opgenomen
in de onpeilbare stroomen
van een wereldnacht.’

En één hart staart
met ronde kinderoogen
schuchter de duisternis in,
of die weer het licht openbaart.

Maar één werd te vaak en te wreed bedrogen
en vindt geen kracht voor een nieuw begin.