Tusschen tijd en eeuwigheid

[p. 20]

X

Ja, we hebben den steven weggewend
van die harde, hoogmoed'ge leeren:
w'erkennen, dat we den vrede ontberen
die leven-naar-'t-verstand-alléén niet kent.

We zoeken een rijk, wèl van deze aarde,
maar uitgaand boven haar. We zoeke' een norm,
een kompasnaald, die in den zwaarsten storm
de richting wijst. We zoeken eeuwge waarden.

Het meeste in ons is nog van het verstand.
Enkel 't gemis in ons is brandend leven
en onze hunkeringen beven
als 't trillend rietje aan den waterkant.

Maar de wateren zelf zijn nog verstard.
God kan nog niet vrij tot ons hart inkeeren:
te lang dienden we andere heere' en
was ons denken in dwalingen verward.