Tusschen tijd en eeuwigheid

[p. 13]

V

Het verkeerde is nog niet uitgewerkt.
Van onze kern waren we weggezworven,
hadden eeuwenlang heerschappij versterkt
van 't middelpuntvliedende in ons. Gestorven

scheen al 't andre. In één richting gedacht
hadden we; gestreefd, gerekt onze spieren.
Twee driften joegen w'op: twee sterke dieren
in 't hart: wil tot bezit, en wil tot macht.

Hun verpandden we onze ziel. Zij brachten,
verbeeldden w'ons, ons eenmaal op den top
des levens. In ademloozen galop
doorhijgden we de dage' en schrille nachten.

Alles te vergeefs. De waan is gebroken
en op hem volgde de ontreddering.
In der menschheid leve' een getij verging,
maar 't nieuw getijde is nog niet ontloken.