Sonnetten en verzen in terzinen geschreven

[p. 76]

Hoe allen die de deugd begeeren eendrachtig en elkander steunend, leven.

De tocht is als het trekken van een vlucht
vogels: bij 't snel aandachtig voortbewegen
wordt niemand verdrongen van deze wegen
die zoo oneindig zijn als die der lucht
maar verwelkomd elk met een blij gerucht
van wieken, die naar ons komt opgestegen
en meehelpt onze schaar te sterken tegen
booze winden, strijdig met hare vlucht.

En al wie vliegende de kracht ontzinkt
en door moeheid de vleugelen wil strijken
wordt steunend door de sterkeren omringd,
want één wil beweegt de wieken naar maat:
't schoone land gezamenlijk te bereiken
dat, over vele zeeën, wachtend staat.