Sonnetten en verzen in terzinen geschreven

[p. 75]

Over welke levensgang tot geluk zal leiden.

O menschen wij zijn tot geluk geboren
zoo wij maar kloek de hellingen ontvluchten
van de begeerten die naar de geduchte
afgronden voeren waar met woeste koren
de driften schaterend het roepen smoren
der vroomheid die als tegen gouden luchten
geleund, ons wenkt en wijst op de genuchten
van de hooge landen die haar behooren.

Zingend gaat zij voor en behoedt voor dwalen
terwijl wij volgen wordt het stijgen lichter
van de steile paden die wij betreden;
vrij en genotvol gaat ons adem-halen
de lucht lijkt àl zuiverder nu wij dichter
nad'ren tot volkomenheid, onze vrede.