Sonnetten en verzen in terzinen geschreven

[p. 72]

Wat te lieven gelukkigst maakt en lieven meest verdient.

Zachte menschen, tot wie mijn liefde spreekt,
'k zeg u: zie toe, waaraan uw hart zich hecht
dat niet 't verganklijke, als tijd het slecht,
vallend, de liefde die uw vreugd was, breekt.
Zooals in 't vonkje een macht van vlammen steekt,
zoo is de essence van het zijn gelegd
in alle dingen: liefelijk gerecht
dat bij niets, wat natuur ons biedt, ontbreekt.

En wie dit in de dingen liefheeft, weet
vreugd van zijn liefde eeuwig als haar object
en deze essence is krachtigst in den geest;
want de ziel des menschen is de planeet
die 't sterkst de stralen van de abstraktie trekt:
minnen wij dus den mensch het allermeest.