Sonnetten en verzen in terzinen geschreven

[p. 66]

Dat het bezit van dit weten het grootste geluk is voor de ziel.

Dit is het weten waarvan wijzen prijzen
dat alle zielen wier begeerige oogen
't zoo lang dronken tot zij het gansch inzogen
en 't hen vervult op volkomene wijze
opzweven zullen en zich voelen rijzen
boven de passies die met pijn vermogen
de ziel te kwellen en met opgetogen
gebaren aan elkander zullen wijzen

hoe die wegzinken onder hen als menschen
krimpen tot stippen en stroomen tot ad'ren
voor wie weggevoerd wordt van deze wereld.
Zij dan, verlatend wat onder hen dwaerelt
voelen hun vaart, die niet vermindert, nad'ren
de zon van zaligheid, die alle wenschen.