Sonnetten en verzen in terzinen geschreven

[p. 40]

Over de bekoring van nieuw-verkregene vreugde.

De ontroering over nieuw-geboren vreugd
brengt de ziel in een fladderend bewegen,
zij klapwiekt anstig om de teere jeugd
van 't lang-gewenschte wat zij heeft verkregen.
En haar bevreemdt, dat haar niet eens meer heugt
die lange tocht langs nachtelijke wegen
terwijl dauw nog de schoonheid half verzwegen
van 't land houdt, dat te zien haar zóó verheugt.

Maar 't half gekende trekt zoo machtig aan:
die paden toch schijne' altijd meest belommerd,
waarvan geen mensch goed weet wáárheen ze gaan;
en de verbeelding voelt zoo licht, bevrijd
van lastig toezien, wanneer ze onbekommerd
alleen de witte plekken binnenrijdt.