Sonnetten en verzen in terzinen geschreven



[pagina 28]
Over de eeuwige verandering der dingen. Zich vervormen is het wolkenbestaan, en om na veel vervormen te verdwijnen, en allen, zoo de grooten als de kleinen, gingen dien gang en zullen dien gang gaan. En de vormen van het leven, die schijnen eeuwige en onveranderlijke aan kortzichtige oogen, staan in zijn verschijnen niet meer dan wolken aan de hemelbaan. En menschen vragen, welke vorm geboren zal worde' uit dien van nu; 't oog zoekt in wolken, en in de wijzen van 't zijnde, de geest. Zoo gaat de tijd, onvruchtbaar en verloren: 't verwordende kan evenmin vertolken wat het zijn zal als wat het is geweest.