Portretten en verzen

[p. 18]

[De jeugddroom ziet een gouden morgen dagen]

De jeugddroom ziet een gouden morgen dagen
wanneer de laatste wolk van smart en strijd,
het laatste monster waar de booze vlagen
uit storten, aan een effen kim verglijdt.

Het jonge hart, kwetsbaar en onervaren,
zwelgt in dien droom van een aardsch paradijs,
en voor de wanklanken die het vervaren
zoekt het troost in die teedre toekomst-wijs.

Maar als dat hart, gerijpt tot sterken vrede,
niet meer behoeft den kinderlijken waan
dat eens de wordingsstrijd zal zijn volstreden
en de haring des levens stil zal staan, -

ziet het eenlingen, groepen en geslachten,
en alle vrucht, rijpende aan den tijd,
voorbij varen, als in een brein gedachten,
aan het uitspansel van de eeuwigheid.