Opwaartsche wegen

[p. 15]

Der vrouwen moed.

Buite' in de heldre wereld vol bewegen
weefden de mannen hun glanzende taak,
zij vulden saam de uren tot de zege,
de oogen ware' op hen als op een baak.

Zij stonden in 't sterk licht, om hen het rennen
van vijande' en der vrienden krijgsgezang;
Hoop wiekte rond op glanzend-groene pennen,
zij voelden haar suizen tegen hun wang.

In 't blij eind stonden ze, aaneengeklonken
zoeter bewust van eenheids tooverkracht:
menig oog ziet naar de dagen die zonken
als naar een berggezicht vol hooge pracht.

Maar de vrouwen hoe vulden zij de dagen?
Wat is achter muren, wat is geschied
in de holle nachten, dat zij waak lagen
turend naar wat men in waaknachten ziet?

De kindren werden bleek en naakt de woning,
Vrouw Zorg zat aan, stond niet op van den haard,
de mannen vonde' in strijden strijds belooning:
licht lot, van wie leven aaneengeschaard.

[p. 16]

 

Maar de vrouwen achter muren verscholen

 

hoe heeft hun hart, hoe heeft hun hart geleefd?

 

Onrust brandde in hun vleesch diepe holen,

 

zij hebben verdragen en niet gebeefd.

 

 

 

Zij verteerden den tijd als een schip golven,

 

hoe joeg hun hart vooruit naar 't end dat week,

 

soms voelden ze in onzekerheid bedolven;

 

soms kille wanhoop die langs hun hart streek.

 

 

 

Soms werd een hoop klein als een zeil geboren,

 

ver aan de kimmen, zwol en leek nabij

 

en dreef weg en liet hen wereldverloren

 

als te voren, worstlen tegen 't getij.

 

 

 

Dan voelden zij of de watren zich sloten

 

boven hun moegetobde hoofd dat zonk,

 

en zij zwolgen de zekerheid der groote

 

duistre ellende in een bittren dronk.

 

 

 

Nu staan zij, in 't blijeinde van de zege

 

als schuwe dieren na een lange jacht,

 

hun mond die lijdend zooveel leed verzwegen

 

verraadt het nu hij lijdend lacht.

[p. 17]

 

Hun arme oogen zien zwart uitgebrande

 

als vensters waar het vuur aan heelt geknaagd:

 

neem met zachten eerbied hun heete handen

 

en zeg hun, dat een morgen daagt,

 

 

 

zeg hun dat de kindren die zij gaan baren

 

den vrede brengen, dat hij zeker daalt

 

omdat de moeders dapper waren

 

omdat hun hart niet heeft gefaald.