De nieuwe geboort

[p. 112]

XII

Dagen zonder kroon zijn die van verwachten
alleen. Van ijdle droome' als van benauwde
geuren doortrokken heeft hun laat-berouwde
ledig vergeefs het beste deel der krachten
verteerd. Hoeveel ontroeringen zij brachten,
de ziel heeft niets daarvan overgehouden
dan wat herin'ring aan zengen en koude
en diep, beschaming over daadloos smachten.

Want het hunkren der ziel en enkel lijden
laat al haar schoonst vermogen ongebruikt
en geeft van strijd de matheid, niet de vreugd;
en slechts de liefde die tot daad ontluikt
beitelt in iedren dag den manlijk-blijden
leefspreuk, dien te herlezen 't hart verheugt.