De nieuwe geboort

[p. 111]

XI

Makkers de helderheden zijn niet vele
maar toch hebben wij heugnis van een paar
toen de dingen die zwak make' en verdeelen
voor ons verwonnen lage' en niet meer waar.
Toen een wil steeg uit ons, als geuren naar
omhoog van bloemen, recht-op op hun stelen:
nog voelen wij door heel ons lichaam streelen
welk geluk wij dan vonden in elkaar.

Wij waren saam en voelden blijde, blijde -
was het de hoop die daagt of was het meer?
Verwachting brandt en hoop verbergt begeer
en twijfel maakt bezorgd haar zoetste tijden;
wij dronken u, broederschap der bevrijden
en zonken even in uw zalig meer.