De nieuwe geboort

[p. 109]

IX

Wel drukken ons uw dompige atmosferen,
wij lijden Holland maar ons dreigt geen dood;
wij vullen onze longen naar begeeren
met zuiverder lucht in een waarlijk groot

rijk waar ook onze lichamen verkeeren
in een werklijkheid die zich ons ontsloot
weidsch als uw droomen, en met vollen stoot
blazen we haar in uw' stilstaande meeren.

Eenmaal zal daarginds opstijgen een wind
en over de grenzen die u omsnoeren
zijn golven van geluk en schoonheid slaan:
Holland welk verschiet zal u opengaan
welk gevoel van bevrijding u ontroeren
wanneer het broederlijk leven begint.