De nieuwe geboort

[p. 108]

VIII

Eens woudt ge uzelf met forschen ruk bevrijden,
- jong waart ge en jong-zijn kent berusting niet -
planken verbondt ge en dreeft op hen de wijde
zee in en zongt over waatren een lied

van ruimer leven; maar de greep der tijden
vatte en verbrijzelde uw plannen als riet:
van toen af Holland schrompelde uw gebied
en d' adem van grootheid week van uw zijde.

Van toen af zijn uw beste en waardste zonen
gehinderd door die vreemd-doorvlochten maten
waarvan d' een ze spoorde, de ander bond;
en aan hun liefde voor het groote schoone
in u schudde somtijds een woedend haten
wanneer hun wil zich weer geknotwiekt vond.