De nieuwe geboort

[p. 86]

X

Weer komt de wintergrimme wind
gevare' over metalen zeeën,
het dorre blad snerpt over 't grind,
't gele raakt los en warrelt naar beneeën.

De warme tinten waaien dood,
't goudvleuglig volkje vlucht in korven,
nog weinig dagen, buiten avondrood
en stalen waatre' is alle kleur gestorven

en winter slaat zijn klauw in 't lijf
van d' arme, koude en honger 't scheuren;
d' elbogen slap, de hersens stijf
wachten de werkers bij gesloten deuren.

Zij oefenen geduld, geleund
aan ijz'ren hekke', op kade en pleinen
en door de doffe hoofden deunt
hunner kleumende kindren hong'rig dreinen