De nieuwe geboort

[p. 85]

IX

Onder lampen te zitten met de zijnen
samen vereend in een verteedering
die de stugge en diep-gegrifde lijnen
herroep'lijk schijnen doet en zielsgering.
Dan zingt het bloed, dan voeden zich de fijne
tallooze vezels met bevrediging;
ik voel de nieuwe wil verslappe' en kwijnen
door 't sterker geuren van herinnering.

Zoo is het goed, zoo verinnigd in stilte
wentelt de wereld als een vreemde bleeke
planeet: geen stem dringt uit haar sferen door.
Morgen, of straks reeds in de zuiv're kilte
der nacht, zal zij dien brozen kring weer breken
en dit verdwijnen doen in mist gen gloor.