De nieuwe geboort

[p. 71]

XI

Hoeveel gezichten heb ik liefgewonnen
sedert mijn hart openging naar de kringen
waar nu de diepe en teed're zegeningen
van eenen groei en gang naar licht begonnen.
Schoonheid der gemeenzame horizonnen
heft er omhoog ellend'ge stervelingen
en zielen die door druk verloren gingen
richten zich op, stralend van moed als zonnen.

O zoete vreugd, aan levenden te reiken
en vast te hechten welriekende kransen,
bloemen van 't hart, die zoo liefelijk geuren.
Vele menschen zijn droef: zij staan te treuren
omdat de deugden hun gestorven lijken
die wij zien opengaan aan alle transen.