De nieuwe geboort

[p. 68]

VIII

Van zomer-lippen nu glijdt in gelijke
schoonheid, een rei van schoonste dage' in 't jaar:
zomer verteedert zich van vol en zwaar
in hen tot zachtere en gematigd rijke.
Hun warmte is weldaad, heel hun hemel klaar,
hun vol geblaart staat stil en dicht te prijken
als vreesde 't val; hun zuivre geur van eiken
loopt door geen scherper geuren nog gevaar.

't Jaar schijnt te wijlen tusschen de getijden
van fel geblaker en stormigen keer
in schoonheid onuitspreeklijk, zonder wanken.

Laat zoo o ziel tusschen bewogen tijden
een rust zijn: zet op wat gij won u neer
en drijve uw vreugd uit u in zoete klanken.