De nieuwe geboort

[p. 62]

II

Den winter lang, lagen de boome' en lag
't huis wit-gedekt als schoone kalme dooden
uit de wereld kwam slechts zelden een bode
de stilte storen van den korten dag.

Niet uit de heemlen zonk, van witte zoden
steeg licht op aard-sneeuw-licht; zijn rein gezag
omvatte elk ding, en verre stem en lach
klonk hel en toch gedempt door zijn geboden.

In 't huis zagen helder-wordende oogen
soms op: was 't waar, dat daar een kracht uitbrak
in die wereld, en dat zij was te kennen?
Vroolijk, peinsden zij even, dan weer bogen
hoofde' om wijsheid terwijl een enk'le tak
afwierp zijn last van de besneeuwde dennen.