De nieuwe geboort

[p. 60]

Door der getijden loop
I

[p. 61]

I

Toen god het wilde, werden wij geboren
en om te zingen op aarde gebracht;
toen ik gegroeid was tot een weinig macht
hief ik mijn stem liefelijk om te hooren.

Mijn hart werd ied're dag als nieuw-geboren,
ik zong en dacht ‘zoo vlieden jaren zacht’
maar wee, maar wee, eer ik had uitgedacht
ging veel van wat ik eens bezat verloren.

En toen begonnen mij twijfels te steken
of het goed was, zichzelf alleen te zien
te zingen en te leven van zichzelven...
het licht dat in mij brandde ging verbleeken:
ik kon het schoon der wereld niet meer zien
en trad als onder duistere gewelven.