De nieuwe geboort

[p. 59]

V

Door den dag kunnen wij de stemmen bannen
omdat de taak al onze krachten grijpt
maar als zijn vrucht tot avond is gerijpt
voelen wij veel vragen als bogen spannen.

Wij schikken rond-om lampen half-bevredigd
en rond het haardvuur dat droefheid verslaat
heraadmend, dat de dag die is geledigd
geen droesem achterliet van erger kwaad.

Want er is altijd iets, waarvoor wij vreezen;
wij zijn als vrouwen van visschers op zee
die dag aan dag water en winden lezen:
hun heel bezit deint op de golven mee.

Ons hart is ingescheept op 't wereld-woelen,
haar stormen en haar stilten doen ons aan
haar branding breekt op ons en wij gevoelen
haar rillingen door onze diepten gaan.