De nieuwe geboort

[p. 30]

VI

Onder het lichte grijze dak der lucht
bloesemt een stille teere dag: het jaar
gaat open, en botten vult onhoorbaar
als een groot werk van innigheid, de lucht.
Over de boomen hangt de last nog maar
als lichten schimmer, en het zoet gerucht
van vogels klinkt verstolen: zoo beducht
weert dit ontwake' al wat luid is en zwaar.
't Leeft al doodstil van hope': o kon het zijn
dat in zoo zuiv're aandacht en vreê, de staat
der menschen overging tot een nieuw licht
als een glans die glijdt over 't aangezicht
der aarde, tot zij gansch verheerlijkt staat:
maar déze groei moet zijn van strijd en pijn.