De nieuwe geboort

[p. 16]

X

Ik ga als een die het duister vermijdt
en houd mij vast aan een licht met mijn oogen
waar kracht, zoolang ik niet afdwaal, uitstraalt:
want ik voel als zijn werking heel bepaald
wanneer ik sta tot ik ben overtogen
met stralen, hoe zich in mij iets verwijdt.
Ik weet mijn zwakte en afhankelijkheid
maar de macht van mijn ziel groeit niettemin,
van binnen word ik vaster dan kristal,
en uit een grond diep in mij wellen tal
van sterke stroomingen de wereld in:
er is een kracht gekomen in mijn leven;
ik ga mij richtend en niet meer gedreven.

Nu denk niet lezer die mij begeleidt
dat ik verblind mij inbeeld en betoog
de macht van den mensch over alle dingen:
geen dag verging dat ik niet werd geleid
als door een hand vol harde vermaningen
tot iets macht'gers dan ik waarvoor ik boog.

[p. 17]

 

Maar wanneer alles tegen mij bewoog

 

en ik diep in ellende scheen te wezen

 

werd ik soms inwendig met vreugd bekleed.

 

Als een die iets gelukkigs zeker weet

 

niet meer geschokt wordt door wat and'ren vreezen

 

zoo breidde zich dan in mij als een rijk

 

een stille blijheid uit geduriglijk.

 

 

 

Misschien stijg ik, tot door veel stille arbeid

 

mijn ziel heel ingenomen wordt door licht

 

ik krachtig ben tegen haast ied're stoot:

 

maar daartoe helpt, dat werkt niet enkel vlijt;

 

dat rust in god of hij de liefde groot

 

maakt in het hart en die tot hem opricht.

 

Hoe ver ben ik nog van zijn aangezicht!

 

Getrokken word ik door zoo menig ding

 

van de enkelheid die ik meest behoef

 

en den wil die ik te vormen beproef

 

hangt vaak in mij neer zwaar van inspanning;

 

dan zwijgt het sterke waardoor ik volbracht

 

en ik ben onrustig, in vreemder macht,