Jeugdwerk 1884-1892

[p. 83]

II

Vergeef me' o Leven! Golven van beroering
Ware' als een springvloed over mij gestegen
De wolken vloge' als lange zwarte vegen,
De zeile' kraakte' en gansch ontredderd 't roer hing.

Heeft nooit een man gedreigd met dolk of degen
't Lief, dat hij straks weer kuste in ziels-vervoering?
En toorent Gij, dat, in zóó wreede ontroering
Mijn mond niet hoed-zaam elk hard woord gezwegen?

O toorn mij niet! Zie, 'k ben klein mensch. doorgronden
Wat is verborgen, wil ik, dat's mijn pogen
En 't is voor mensch-werk zwaar. Gij staat in hooge
Luister van Wete' en 'k kan U niet verwonden,
Maar Gij mij wel. - Zie dan niet naar mijn zonde,
Maar zie mijn Wil, en help me', ik verder moge!