Verzamelde werken. Deel 1. Verzamelde gedichten. Deel 1. Verzen. De belijdenis van de stilte. Voorbij de wegen

[p. 196]

In den Regen

De grijze regen, de grijze regen
daalt er eentonig nu allerwegen
over dit stil gehucht, verloren
in oude vlakten, en doet zich hooren
als niet meer zingen en bijna weenen
aan lage vensters, waar mijmering
nog staart om wie van hier verdwenen
en lang geleden verloren ging
naar de steden en over de zee...

velen riepen de begeerte mee,
weinigen bracht verlangen weer -
en ben ik wellicht hierheen gedreven
verloren in dit grijze weer
door het heimwee, dat uit hun leven
in de verten werd uitgedreven
met het zwoegen van de daad?

De regen is aan mijn gelaat
stil en eentonig en zonder ende...
Wat is het dat ik zwerven moet -
doe ik dit zelve wel, of doet
verloren weemoed van nooitgekenden
mij in den grijzen ouden wind
naar afgelegen oorden komen
waar ik nooit was, maar met de droomen
van een teruggekomen kind,
dat alles weenende herkend...?
wat is het dat mij komen doet -
wat is het dat mij henen zendt -
wat is de wijze wreed en zoet
die ik nog nooit geheel kon hooren -
wat is de wijze van den wind?

[p. 197]

 

Ik weet niet meer waar ik ben geboren,

 

want ik ga overal verloren

 

her en der, zonder doel of wegen

 

in een bevreemdend toebehooren

 

aan alle dingen, gelijk de regen,

 

die daalt nu verloren wel allerwegen,

 

de grijze regen, de grijze regen...