Verzamelde werken. Deel 1. Verzamelde gedichten. Deel 1. Verzen. De belijdenis van de stilte. Voorbij de wegen

[p. 106]

[Boven de maanlicht-overvloeide bloemen]

Boven de maanlicht-overvloeide bloemen,
onder de sterren-omwemelde maan,
ontluikende uit de droomvervulde waan
van aarde en nacht die stilte alleen kan noemen,

zag 'k u voor mijn spraaklooze ontroering doemen,
gij die door leed in liefde zijt gegaan
licht als de lach en glanzend als de traan
waarmee mijn oogen u nog wakend roemen.

Gij leeft o, zachtste volheid van het leven,
en 't is me als eens, toen - 't was een zomernacht -
staande in nazwoelte van een breeden boom,

mijn denken, spieglend in mijn droomen, zacht
zeide: ‘Wat leeft is slechts een glimlach, even
rimplend de spiegel van den eeuw'gen droom.’