Verzamelde werken. Deel 1. Verzamelde gedichten. Deel 1. Verzen. De belijdenis van de stilte. Voorbij de wegen

[p. 94]

[Geef mij de zachter uren van je leven]

Geef mij de zachter uren van je leven
als schemering de dingen heeft gedoofd,
en als haar handen langzaam om je hoofd
de liefde streelen die ik eens kon geven.

Uit mijmring's zwijgen wordt een troost geweven
die 't leven ook als bron van lijden looft,
een zachte troost alleen door hen geloofd
die na veel liefde eenzaam zijn gebleven.

O, vlucht de weemoed van herdenken niet
in 't wild herhaal van levenleege gril -
schuw niet ons eenig kind, dat zacht verdriet.

Jouw kind dat zonder jou niet leven kan
en ook niet sterven, en je troosten wil
met kussen die ik niet meer geven kan.