Verzamelde werken. Deel 1. Verzamelde gedichten. Deel 1. Verzen. De belijdenis van de stilte. Voorbij de wegen

[p. 58]

Ouderdom

't Zijn stille dagen waarin 't leven schijnt
langzaam voorbijgaan van vermoeide menschen,
in starende oogen doodgeleefde wenschen
naar 't groote dat sinds 't ging hen niet meer pijnt.

Zij gaan langs mij en weten niet mijn vrees
dat wat de wereld in hun oogen bracht
ook mijn zal worden, en zij denken zacht:
‘Wel waar is hij die de berusting prees’.

Dan is 't mij of bij iedere gestalt
de jeugd, door 't leven hem ontnomen, gaat;
een altijd jong maar diep bedroefd gelaat,
ziend hoe wat hij beheerschte nu vervalt.

Want jeugd voelt verder dan ervaring ziet,
en als, gebannen door de late jaren,
hij gaat als schim bij wereldscher ervaren,
gaat naast den mensch een machteloos verdriet.