Verzamelde werken. Deel 1. Verzamelde gedichten. Deel 1. Verzen. De belijdenis van de stilte. Voorbij de wegen

[p. 43]

[Ik wist niet dat mijn hart zoo stil kon zijn]

Ik wist niet dat mijn hart zoo stil kon zijn,
en toch zoo vol van liefde's zwaar verlangen
dat glanzende mijn leven heeft omvangen
met vage zaligheid en vrees van pijn.

En 't hoog begeeren stil te zijn en rein
welft uit opdat ik eens na al die lange
verlaten dagen zien zal 't overhangen
van uw blanklicht gelaat naar 't wachtend mijn’.

Maar nog zelfs, nu het al zoo roerloos is
in 't leven, en de lage driften rusten,
en 'k heden onder 't komende voel droomen,

is het mij angstig bij de heugenis
dier donkere uren toen mijn hartstocht kuste
't eigen gelaat en ik niet kon ontkomen.