Verzamelde werken. Deel 1. Verzamelde gedichten. Deel 1. Verzen. De belijdenis van de stilte. Voorbij de wegen

[p. 27]

II

[p. 29]

I

[p. 30]

Het Stille Huisje

Dwalend over heiden
en door lage boschjes,
denkend aan geen enkel nuttig ding -
fluitend zacht en blijde
blij en vrij en losjes
kwam ik plotseling
bij een huisje, doodstil en verlaten,
dat in schaduw van wat dennenboomen sliep -
waar het lang geleden
scheen, en heel tevreden -
zoo stil - want alleen een geitje blaatte,
en een koekoek riep -

In die dagen zocht ik
al maar naar een kamer,
'k had al veel gewogen en gewikt -
‘hier is stilte’, docht ik,
‘en niets is voornamer,
niets is meer geschikt’.
En wijl zwijgend kijken toch niet baat en
wijl ik graag in stille dingen mij verdiep,
tikte ik toen van buiten
even op de ruiten,
maar vergeefs - hoewel het geitje blaatte,
en de koekoek riep.

Ja, mijn ontevreden
tikken mocht niet baten,
't maakte zelfs de stilte dubbel diep -
't scheen sinds lang geleden
gansch en al verlaten,
't was of alles sliep -
‘'t Is maar beter stille dingen stil te laten’
dacht ik, wijl ik dwalende weer verder liep.

[p. 31]

 

En ik hoorde, achter

 

mij, maar nu wat zachter,

 

hoe het geitje blaatte,

 

en de koekoek riep.