Verzamelde werken. Deel 1. Verzamelde gedichten. Deel 1. Verzen. De belijdenis van de stilte. Voorbij de wegen(1948)–A. Roland Holst– Auteursrecht onbekend Vorige Volgende [pagina 1] [p. 1] [pagina 5] [p. 5] I Verzen [pagina 7] [p. 7] I [pagina 9] [p. 9] Jeugd I Fragmenten Zooals een vrouw, die hevig mint zich geeft Zooals een vrouw, die hevig mint zich geeft in gloeiende overgaaf van lijf en ziel aan hem, die kwam als antwoord van haar droom, zoo geeft ook elke dag als hij gewekt rijst uit de slapen van het toekomst-zijn aan die hem wekte gansch zijn levensvuur, en gaat de tijd steeds als een minnaar voort, die in zijn grootheid wel verlaten moet wie van zijn liefde leefde, maar hij voert de krachten die hij wegnam met zich mee - en elke dag, die zoo verleden werd, weet dat zijn levensvuur blijft voortbestaan als deel van hem aan wien hij alles gaf, en sterft gelukkig, zegenend den naam van wien uit droom hem wekte tot den dood. Gelijk de tijd op trotsveerende schreden het hooggeheven lijf door vuur omgloord als vorst gaat door het rijk der eeuwigheid, en nevels scheuren voor zijn gloedvol licht, en steeds in 't voortgaan hij de krachten neemt van door zijn zonlicht leeggebrande dagen, - zoo ging ook Erik's geest met hoogen tred door de eerste grensgebieden van het rijk, waarover hij geboren heerscher was, en dat, hoewel nog nevelenomhuld, hij voelde groot te zijn, en ruim, en hoog, want zwel end woeien winden langs hem heen vol van de wijdruischende ruimtezang, en als zij kwamen uit het nevelrijk dat voor zijn tocht lag, en nog immer niet zich aan hem openbaarde, voelde hij in 't volle, ruime van dien ademtocht [pagina 10] [p. 10] dat wat hij binnenging wel groot moest zijn en vol van leven dat hij nog niet wist. En steeds vroeg hij den dag, lichtende rijzend uit nevels die zijn voortgang scheuren deed, of hij gezien had wat daar verder was, en of ooit bij één zon zichtbaar zou zijn dood en de wereld van zijn menschbestaan, of ooit een dag zou rijzen bij zijn komst die hem zou toonen in één val van licht wat in die raadseldichte neev'len was. - Maar al de dagen die hij zag en vroeg wisten geen antwoord. - Vorige Volgende