De gedachte en de muzikanten
JLKE voltooide gedachte van wie niet waarlijk denkt eer hij ook met zijn huid en zijn bloed denkt, zal wel haar aanvang hebben genomen met een waarneming en een gevoel, die hij eens had en die - hoewel in zijn herinnering vaak nauwlijks meer bewust - als waarneming en als gevoel het voltooien der gedachte in hem op hunne wijze helpend bleven begeleiden. Want hij kan zijn hoofd niet alleen bij boeken en brochures houden en zijn hersens maken hun werk niet af als in zon en stof buiten de open deur van de werkplaats de zinnen geen ouden deun komen spelen.
In tegenstelling met de gedachten van wie alleen met den gretigen wil van hun hoofd denken en wier spreken op straat of in vergaderingen al aanstonds op de haastige maat van de drukpers gaat, zal zijn gedachte - ook na door de drukpers te zijn gegaan - zich nog bewegen zooals zijn lichaam zich bewoog en het licht behouden hebben van zijn oogopslag, en de zingende stemmen van zijn zinnen zullen er nog in hoorbaar zijn. Soms zingt er een melodie in, ouder dan hijzelf, want wie zoo denkt komt te wonen aan den weg van een ander en ouder verkeer, en het kan zijn, dat zijn muzikanten, als zij in de open deur der werkplaats komen spelen, er anderen meebrengen, die zich bij hen aansloten en die de kleedij dragen van een vervlogen tijd en in de herbergen langs dien weg verhalen zongen, waar hij niet eens meer van weet.
Auteursrecht onbekend