Verzamelde werken. Deel 2. Verzamelde gedichten. Deel 2. De wilde kim. Een winter aan zee. Onderweg. Tegen de wereld. In ballingschap

[p. 173]

Na jaren

Als ik na jaren de eenige zal wezen,
die dan nog wel eens aan haar denkt, en zacht
haar naam zegt, en haar brieven zit te lezen,
tot mild verwijt daarin hem onverwacht
van oude tranen blind maakt en hij prevelt
‘O, waarom ben je dood, zoo lang al dood,
en heb ik mij aan leven weer beneveld -’
dan bid ik nu al het ver avondrood,
dat ik dan zien zal, of de zomerregen,
die haar zoo lief was na den heeten dag,
dat zij het - ach, hoe diep al weggezegen
dan in haar doodslaap - nog bespeuren mag
als een geheim bezocht worden in droomen
bij schroomvolle omwege van oud berouw,
tot er een glimlach om haar mond gaat komen
om trouw, bezonken uit zoo lange ontrouw.

1945.