Verzamelde werken. Deel 2. Verzamelde gedichten. Deel 2. De wilde kim. Een winter aan zee. Onderweg. Tegen de wereld. In ballingschap

[p. 170]

Dooi

Moe wankelt weer de murwe dooiwind allerwegen
langs zwarte struiken waar de sneeuw tot oud vuil wordt.
Aanhoudend aan de ramen prevelt weer de regen
al maar van haar, die ik hier niet behouden mocht.

O, dooi, die alom langzaam nu de sneeuw vernedert
- de edele, die blinkend mij bewees hoe valsch zij was -
alomme dooi, die mij toch weer voor haar verteedert,
haar warme schande, waar ik bijna van genas.

1942.