Verzamelde werken. Deel 2. Verzamelde gedichten. Deel 2. De wilde kim. Een winter aan zee. Onderweg. Tegen de wereld. In ballingschap

[p. 168]

In de trein

Gedoken in een hoek,
te murw om nog te klagen -
in de oude donk're doek
van de moeheid gehuld,
en niets ter wereld meer dat mij vervult,
dan die orgeldeun uit de dagen
toen wij elkaar nog zagen.

Waar bleef zij? in de stad
wou ik het niemand vragen;
alsof ik haar vergat
sprak ik met wie haar kent;
maar in mijn ooren zeurde zonder end
die orgeldeun uit de dagen
toen wij elkaar nog zagen.

Naar mijn oud kustgehucht
en het bed waar wij lagen
voert mij de trein terug,
de verduisterde trein,
die dof en uit den treure het refrein
dreunt van die deun uit de dagen
toen wij elkaar nog zagen.

Waarom moest het zoo zijn,
en moet ik dit verdragen
in de trein, in de trein?
Ik vrees, dat zelfs de zee
mij niet meer weg zal redden uit het wee
van die orgeldeun uit de dagen
toen wij elkaar nog zagen.

1942.