Sonnet,
Ter eeren van den Soet-vloeyende Poët
Arent Roggeveen,
Prins van 't Edel Reden-hof binnen Middelburg in Zeelant.
Op sijn Nederlantse Treur-spel genaemt de
Verkrachte Belgica.
SAch men oyt meerder vreugt als op den dag van heden:
Alwaer men kunst versoeckt te Off'ren aen die geen,
'k Segh ja die geen het raeckt wiens stam het naer geween;
Tot Staets behout alleen regeerde tot 's Lants vreden.
5[regelnummer]
Hier vintmen reden dan om nader toe te treden,
De gansche Reden-Zael die komen hier beste'en;
Aen uwe hoogheyts Vorst de wijsheyts vande re'en,
't Geen ghy niet sult versmaen maer voorstaen meed'u Leden.
Soo sal de Jesse Spruyt verquicken in sijn Staet,
10[regelnummer]
Schoon dat het wort benijt met laster en met smaet.
Doch wijsheyt quelt hem niet t'wijl sy is rijck van binnen,
't Verkrachte Nederlant in overlast hier gaet,
Duc d' Alba's boos bestier en al den Spaenschen raedt:
Toont Roggeveen, hoe Wilmh die moorders kan verwinnen.
Auteursrechtelijk beschermd