Winter op de Klaverwei

[p. 72]

IX
Uren, dagen, maanden, jaren.

Er ligt een nevel op 't land, de laatste dagen van 't jaar.

Pas laat in de morgen komt de zon op. Zijn bleke stralen dringen ternauwernood door de nevel heen. En heel vroeg glijdt de rode bol alweer achter de verre horizon weg. Kort zijn de dagen; lang zijn de nachten. De aarde slaapt. De kale bomen druipen. Het werk ligt stil. Een eenzame kraai vliegt traag over de wijde velden.

Kerstmis komt.

Sander mag van zijn baas drie dagen op de Klaverwei doorbrengen! Met Henk en Wim koopt hij een Kerstboompje, Samen sieren de jongens het op; er zijn nog rode en witte ballen, zilveren slingers en papieren sterren van 't vorige jaar! Sander koopt kaarsjes; Henk en Wim zorgen voor wat kransjes van chocola en fondant. Op Kerstavond gaat Vader met zijn drie oudsten naar de kerk. Dan steekt Sander de kaarsjes op. Moeder vertelt het mooie Kerstverhaal. En Wim blaast op zijn fluit de oude liedjes ‘De herdertjes lagen bij nachte’, ‘Nu sijt wellecome’ en ‘Stille nacht, heilige nacht’. 't Hele grote gezin zingt zacht de mooie liedjes mee.

Kerstmis gaat voorbij.

Oudejaarsavond komt.

Die Oudejaarsavond.... die is er eigenlijk alleen maar voor de grote mensen; daar horen geen kinderen bij!

Alleen Henk mag tot tien uur opblijven.

De anderen gaan om acht uur naar bed.

Zij slapen van 't Oude in 't Nieuwe.

Midden in de nacht wordt Henk even wakker. Schoten ze daar buiten niet? Hoorde hij daar geen stemmen op de weg? Even gaat hij zitten.... doezelig.... nog half slapend.... Maar meteen gaat hij weer liggen. En geen tien tellen later is hij weer vast in slaap.

[p. 73]

 

‘Uren, dagen, maanden, jaren,

 

Vliegen als een schaduw heen....’

Oudejaarsdag is voorbij.

Het Nieuwe Jaar is gekomen!

Nòg ligt de nevel op de velden. Nòg druipen de bomen. Nòg slaapt de aarde! Maar dat zonnetje.... is 't verbeelding of werkelijkheid?.... heeft dat niet wat méér kracht dan gisteren en eergisteren.... dan verleden jaar?

‘De dagen lengen met een haneschreeuw,’ zegt tante Neel.

‘Maar dan een lange!’ zegt ouwe Jacob. ‘Iedere dag komt er een dikke minuut bij! Over een paar weken gaan we dat al goed merken’!

‘Veel heil en zegen!’ zegt Annemarietje met haar hoge stemmetje.

Dat heeft Henk haar geleerd. Een week geleden al!

‘Veel heil en zegen voor ons allemaal,’ zegt Vader. ‘Als het nieuwe jaar nèt zo wordt als 't oude, dan ben ik dubbel en dwars tevreden.’

Kijk nou dat zonnetje toch eens!

Nee, nee, nee.... 't is géén verbeelding, hoor!.... dat zonnetje heeft werkelijk al wat meer kracht dan een paar dagen geleden!

‘'t Nieuwe jaar begint bèst!’ zegt Moeder. ‘Als we die zon zo mogen houden, zal ik 't aan mijn brandstof goed merken!’

‘Veel heil en zegen,’ zegt Annemarietje weer.

En dat zegt ze die hele eerste Januari nog wel honderd keer! Als 't aan háár lag, dan werd 't nieuwe jaar een best jaar voor de hele wereld!!