De ongeloofelijke avonturen van Bram Vingerling

[p. 126]

Krantenberichten
Hoofdstuk XII

De stedelijke bladen en de groote dagbladen brachten ontstellende berichten! Heel den Haag was in rep en roer; ook in de overige plaatsen van Nederland besprak iedereen het geval, het bijzondere geval: de ontvoering van een jongen van 15 jaar, die 't geheim van de onzichtbaarheid had ontdekt, en nog wel per vliegmachine door een Rus, genaamd Pashukoff.

De Commissaris van Politie had, ter vergemakkelijking van zijn verder onderzoek, aan zijn resultaat de grootste bekendheid gegeven. 't Was hier een nationaal belang, en heel Nederland zou meewerken om den jeugdigen uitvinder terug te krijgen, en den ontvoerder te straffen.

‘De Express’ schreef:

EEN OPZIENBARENDE VERDWIJNING!

In ons ochtendblad van hedenmorgen beloofden wij onzen lezers een meer volledig interview van onzen stadgenoot A.J. Vingerling. Wij waren van plan geweest, om één onzer Redakteuren naar het huis van den jeugdigen uitvinder te zenden. Op deze manier hoopten we het een en ander van de grandiose uitvinding aan onze lezers te kunnen vertellen.

Toen onze stadsredakteur zich hedenvoormiddag per fiets naar 't huis van den jongeheer Vingerling begaf, vond hij de straat

afgezet!

Wat was het geval? Een der postende agenten vertelde onzen medewerker op vertoon van zijn perskaart, wat hij wist. En wat hij vertelde, was... maar wij geven thans het woord aan onzen Redakteur.

[p. 127]

‘Het eerste wat de agent mij zei, scheen mij bijna ongeloofelijk toe!

‘Hij is weg!’

‘Weg?’ vroeg ik, ‘wat bedoelt U? Heeft hij zichzelf onzichtbaar gemaakt?’

‘Neen’, luidde het antwoord, ‘hij is

ontvoerd!’

‘Ontv...’, stotterde ik, terwijl mij de adem in de keel bleef steken...

En binnen enkele seconden wist ik alles: in den nacht was de jongeheer V. van zijn bed gelicht en weggevoerd!

‘De Commissaris zal U dezen middag wel meer vertellen’, zei de agent.

Ik begaf mij vervolgens naar het politiebureau en vernam daar nog enkele bijzonderheden, die van minder belang zijn. De Commissaris deelde mij mee, dat het voorloopig onderzoek had uitgemaakt, dat een Rus, met name

Pashukoff

den knaap had ontvoerd, en nog wel midden in den nacht

per vliegmachine!!!

Voorwaar een sterk staaltje van verregaande brutaliteit!

‘Het kan zijn’, zei de Commissaris, ‘dat de vliegmachine gedwongen is op Nederlandsch of Duitsch grondgebied te landen. De mogelijkheid is niet groot, maar zij bestaat!’

In dit verband verzocht de Commissaris aanhouding van den Rus Iwan W. Pashukoff, oud ongeveer 45 jaar. Signalement: middelbare grootte, scheefstaande donkere oogen, neus en mond gewoon, haar donker; gekleed in een keurig donker colbert, waarschijnlijk slappen hoed en bruine schoenen; spreekt tamelijk Fransch of gebrekkig Hollandsch.

Door den vader van den vermisten knaap is een belooning van

ƒ500

[p. 128]

uitgeloofd voor diengene, die aanwijzingen kan geven, welke leiden tot opsporing van den vermiste.

Tot zoover onze medewerker.

Wij behoeven natuurlijk niemand op te wekken, om alle krachten in te spannen. Het spreekt vanzelf, dat iedereen doet

wat hij kan!

Alle hens aan dek!!

De avond bracht geen nieuws. Diep bedroefd en uitgeput van vermoeidheid zaten Vader en Moeder bij elkaar... Was er nog hoop?

De ochtendbladen gaven antwoord: Ja, er was hoop! Reeds te voren door den Commissaris gewaarschuwd, las Vader, bevend van ontroering, den volgenden morgen ‘De Express’:

Berlijn (van een bijzonder correspondent).

EEN ONTVOERING IN HOLLAND?

Toen de schoenmaker Bizzebazzel als naar gewoonte op het platte dak van zijn woning een middagdutje deed, schrok hij plotseling wakker, doordat hem iets in zijn geopenden mond viel.



(Ter verduidelijking zij hier opgemerkt, dat de heer Bizzebazzel in zijn slaap af en toe snorkt.) De heer B. haalde het ongewenschte projectiel uit zijn mond, maar kon niet verhinderen, dat een hard voorwerp hem in de keel schoot, zoodat hij een hevige hoestbui kreeg. Daardoor lette hij niet op 't projectiel, dat hij uit zijn mond had gehaald en dat een klein stukje papier bleek te zijn. Dit

[p. 129]

papier woei weg en kwam terecht in de waschtobbe van vrouw Bizzebazzel.

Hoewel door het zeepsop bijna onleesbaar, kon de heer B. na 't eindigen van zijn hoestbui 't volgende ontcijferen:

Achtung.
Aan den Holl Cons l Berl
H r Ving g ontv erd oor
Rus Pa h ff. Z lp en

(de rest van 't geschrevene was onleesbaar).

De heer Bizzebazzel spoedde zich naar den Hollandschen Consul en overhandigde hem het papiertje. De Consul toonde zich zeer ingenomen en verklaarde, spoedig mededeelingen te kunnen doen.

De Redactie van ‘De Express’ teekende bij 't bovenstaande aan:

Het is duidelijk, dat onze stadgenoot, de jongeheer Vingerling, het papiertje, bezwaard met een of ander voorwerp van uit de vliegmachine naar beneden heeft geworpen. Wij hopen, dat de zaak een bevredigend uiteinde zal nemen.

De avondbladen brachten nog meer verrassingen:

Ten eerste:

Berlijn: De toestand van den heer Bizzebazzel, schoenmaker alhier, is zeer goed. Zijn huisdokter is van oordeel, dat hij een zwaar voorwerpje, een spijker, een knikker of iets dergelijks heeft ingeslikt, welk voorwerp het lichaam op de gewone, natuurlijke wijze zal verlaten.

Ten tweede:

Berlijn: In verband met het bovenstaande, kunnen wij meedeelen, dat de politie, na ingewonnen berichten uit Holland, opsporing en voorgeleiding verzoekt van den Rus Iwan W. Pashukoff.

Volgt signalement. (Zie ons Avondblad van gisteren 2 A).

Ten derde:

Sferzin (Pommeren) (Van onzen Berlijnschen Redakteur)

KLAARHEID INZAKE DE ONTVOERING-VINGERLING??

[p. 130]

Door den Burgemeester is gevonden een papier, vastgebonden op een paal, waarop stond geschreven, kennelijk in haast:

Abraham Jacobus Vingerling,
Unsichtbar.
Benachrichtige meine Eltern,
den Haag, Holland.

Bij navraag is gebleken, dat sommige inwoners, alsook de veldwachter, zijn aangesproken door wat zij noemen: een spook. Dit ‘spook’ is, volgens een eenvoudigen landman, die buiten het dorp woont, uit de lucht gevallen, heeft brood met spek gegeten, in 't hooi geslapen, en is weer verdwenen, tenminste voorzoover men bij een ‘spook’ van verdwijnen kan spreken!

Het ‘spook’ schijnt vervolgens enkele inwoners gemolesteerd te hebben; een vrouw verklaarde, dat haar een kan melk uit de handen was geslagen met een paaltje. Ook de veldwachter heeft een bewerking met een paaltje ondergaan.

Hebben we hier misschien te doen met den ontvoerden Hollandschen knaap Vingerling, die 't geheim der onzichtbaarheid heeft ontdekt? Het papier, door den Burgemeester gevonden, geeft grond aan onze veronderstelling.

Hollandsche en Berlijnsche politie-autoriteiten zijn naar hier gekomen om de zaak te onderzoeken.

Véél geruster dan den vorigen avond gingen Vader en Moeder in den Haag naar bed!

Maar de gróótste verrassing volgde nog in 't nieuwe ochtendblad:

Sferzin (Van onzen Berlijnschen correspondent):

EEN VLIEGONGELUK?

Landarbeiders vonden in een van de vele moerassen, die ons dorp omringen, een vliegmachine met gebroken vleugels, den kop schuin in de modder. In de machine bevonden zich drie bewustelooze personen, de bestuurder en twee passagiers. Zij zijn naar Sferzin overgebracht, teneinde verpleegd te worden. Tot op 't oogenblik zijn ze nog niet tot 't bewustzijn teruggekeerd. Staat

[p. 131]

deze gebeurtenis in verband met de bekende kwestie-Vingerling? Er is reden voor dit te veronderstellen!

De Redactie van ‘De Express’ teekende hierbij aan:

We kunnen na alle binnengekomen berichten uit Berlijn en Sferzin als vaststaand aannemen, dat het bewuste Sferzinsche spook inderdaad onze stadgenoot A.J. Vingerling is, die zichzelven tijdens of na de ontvoering per vliegmachine onzichtbaar heeft gemaakt.

Nu doet er zich echter een andere vraag voor: Als 't waar is, dat de vliegmachine, die bij Sferzin een noodlanding heeft gedaan, dezelfde is, waarmee de jongeheer V. is ontvoerd, hoe komt het dan, dat de jongeheer V.

ongedeerd

is gebleven?

Bestuurder plus twee inzittenden zijn bewusteloos.

De jongeheer V. is ongedeerd!

Met belangstelling wachten wij nadere berichten af!

Het avondblad vermeldde 't volgende:

Sferzin (Van onzen Berlijnschen correspondent):

EEN NOODLANDING.

Wij kunnen meedeelen, dat de bestuurder van 't in de moerassen gevonden vliegtuig aan doktoren en politie-autoriteiten verklaard heeft, dat hij in den nacht van Dinsdag op Woensdag jl. op een weiland nabij den Haag heeft opgenomen twee heeren, die een groot pakket bij zich droegen. De bestuurder is daarop vertrokken, met als einddoel Leningrad. Hij verklaarde nog nooit zoo'n eigenaardigen en gevaarlijken tocht te hebben gemaakt. Hij is in dienst van een der grootste vliegondernemingen ter wereld, die ook voor particulieren opdrachten vervult.

De bestuurder, Jack Brown genaamd, is nog zeer zwak. Hij is gewond boven 't rechteroog, en klaagt over pijnen in de borst. De beide andere inzittenden zijn nog steeds buiten kennis.

Onder de laatste berichten stond 't volgende:

Londen (draadloos):

De ‘Universal Aëroplane Company’ deelt mee een telegrafi-

[p. 132]

schen order te hebben ontvangen, waarin gevraagd werd, een vliegmachine beschikbaar te stellen voor een particuliere reis den Haag - Leningrad, die in den nacht van Dinsdag op Woensdag jl. heeft plaatsgevonden. Als piloot is vertrokken een der stoutmoedigste bestuurders, Jack Brown. De order was vergezeld van een chèque en geteekend Ffokuhsap.

Met den Commissaris lazen Vader en Moeder al deze berichten.

‘Draai Ffokuhsap om, en er staat Pashukoff’, zei de Commissaris. ‘Ik twijfel er niet langer aan, of deze Pashukoff is een der gevaarlijkste boosdoeners van de twintigste eeuw. We zullen wel met hem afrekenen. Ik zal daarvoor zorgen. Nu blijft nog de volgende kwestie, door “De Express” ook al aangeroerd. Hoe komt het, dat uw zoon ongedeerd is gebleven? Dat is een heel merkwaardig en gelukkig toeval, waarmee ik U van harte geluk wensch!’

De Commissaris stak Vader zijn hand toe, die deze geroerd drukte.

‘Het maakt onze opsporingen niet noemenswaard moeilijker! Integendeel’, vervolgde de Commissaris, ‘uw zoon is niet gewond, en bevindt zich, hoewel onzichtbaar, in de omstreken van Sferzin. We zullen in die buurt overal biljetten aanplakken, waarin wij uw zoon aanraden, zich op het gemeentehuis van een of ander dorp te vervoegen, waar hij verder zal worden geholpen. Morgen of overmorgen zullen die biljetten al aangeplakt zijn. En dan twijfel ik er niet aan, of U heeft uw zoon héél gauw weer terug’.

‘Hoe kan ik U danken voor uw buitengewone toewijding en scherpzinnigheid?’ vroeg Vader.

‘'t Is toch mijn plicht’, zei de Commissaris afwerend. ‘Maar nog steeds peins ik over de vraag: Hoe komt het, dat uw zoon niet gewond is? Ik zal de oplossing ook vinden!’

De Commissaris nam afscheid, Vader en Moeder in hoopvolle stemming achterlatend. Het einde van de droevige dagen naderde gelukkig!