Van de vele mogelijkheden om gelukkig te zijn

[p. 27]

Over het geluk van reizen, van terugkeeren en zelfs van heelemaal niet weggaan

Aan de Leie dwalen, naar de Ourthe op reis gaan, de grens oversteken, de wereld ingaan, zich met een nieuwe omgeving confronteeren, het is, moet ik het zeggen? een bestendig wenken van het geluk. Wandelen, zwerven, reizen, het is de oogen, die in sluimer vielen, met frissche wateren betten. Het is weer zien. Ziende, is het met nieuwe bewondering buiten zichzelf treden, tijdelijk van zichzelf verlost zijn om in een ontdubbelde gedaante te leven.

Maar meteen is het, bij alle zichzelf verliezen, een reis van ontdekkingen, ontdekkingen vooral over u zelf, over uw verblijf thuis, over uw huiselijk klimaat. Het is zichzelf vergeten en zich steeds lucider leeren kennen, zichzelf ontvluchten en niettemin zich beter bezitten.

Sta op, lezer, en wandel, sta op, en ga op reis. Onderhoud de beweging, ontploffing van ieder oogenblik, als de levensvlam van een motor, beweging van spieren en lichaam, maar ook be-

[p. 28]

weging van geest en verbeelding. O mysterie van het regelmatig stappend hart, van het draaien der sappen in een plant.

Het weggaan is al een geluk, de groote spons die over de peuterige zorgen van alle dagen wordt gewist. Sta op en ga heen, om het zalig geluk van den terugkeer te genieten. Er is geen tevredenheid, dan zonder een af en toe ontsnappen uit de gewoonte. Maar het doellooze trekken, de genadelooze onrust van den Wan delenden Jood, die nergens in de gewoonte een huis en een bedstee mag vinden, is een smartelijk dolen. Hoe zit zij warm, de gewoonte, die gij als een oud vertrouwd pak, dat uitgelucht is, weer gezellig kunt aanschieten.

Aan een goed gemaakt hart, een dat tegen den sterken dronk van de stilte kan en dat kan branden inplaats van te snellen en alles na te jagen, kan evenwel het huis, dat gij hoegenaamd niet verlaat, al zijn geluk en geheimen openbaren.

Van elke reis terug nog vóór de reis begonnen, Wat dat gij niet en wist heeft de onrust u geleerd?...

Indien gij sterk genoeg zijt, kunt gij al de er varingen, die gij op reis kunt opdoen, thuis verwerven, mits te luisteren naar de openbaringen van uw hart. Al wat de wereld u leeren kan is kennelijk uit uw intuïtie. Buig u neer over u

[p. 29]

zelf, ondervraag uw geest en gemoed, alle percepteerbare vreugden en leed vindt bij voorbaat in die bespiegeling een vervulling. Gij hebt lang genoeg gekeken, lang genoeg met de blikken de raadselen ondervraagd: gij kunt thans ook verder zien door de oogen te sluiten. Indien gij met uw voorgenomen reis een veroveringstocht voor hebt, spoor ik u aan om tot het uiterste te gaan. Maar gaat gij op reis alleen om u van u zelf te bevrijden en een onprettig stuk van uw wezen thuis te laten, dan zult gij voor ieder landschap dat deel van u zelf als een ongewenschten gast terugvinden.

Houd het reizen in eere, maar stel ook het thuisblijven op prijs.