Van de vele mogelijkheden om gelukkig te zijn

[p. 15]

Over spelen en het doen van den passenden dronk op het passende oogenblik

Lezer, en u, o heimelijk glimlachende lezeres, ik stel mij u bijwijlen voor met verzet tegen mijn wenken, omdat zij met uw intiemen lust of onlust in strijd komen. Een der verschrikkelijkste onhandigheden om in het dagelijksch leven gelukkig te zijn ware inderdaad van absoluut allen raad slafelijk te ondergaan. Ik zal mij wel wachten van scepticisme te prediken, maar een speelsch weerbarstig zijn tegen aanbevelingen, die uw eigen aard geweld aandoen, is de weerstand dien ik het liefst ontmoet. Onderhoud zooveel mogelijk in u een lust tot spelen. In alle eeuwen hebben de stervelingen, zelfs de heiligen en de helden, de vreugde van het welgemeend spel niet onttroond. Speel, lezer, speel. Het spel is het schoonste middel om alle gevoelens en gepeinzen. om alle bedoelingen en ervaringen, op hun minzaamste punt van evenwicht te brengen, Sint Franciscus speelde kokeneten met de Armoede en kameraad met de vo-

[p. 16]

gelen. Guido Gezelle speelde met rijmkens op bloemen en wolken. En nochtans, wat een aangrijpenden ernst onderstelt niet die volmaakte aanbidding, die relatie van eenzame zondaars en tot in de ziel doorwonde hulpeloozen tot den Heer. Lucifer, Oedipus, Napoleon speelden niet. Hoe slecht is dat ook allemaal afgeloopen.

Ik denk mij u terugspelend in. ‘Straks begint hij over den drank en blijkt hij een verstokte dronkelap!’ peinst gij over mij en gij somt bij u zelf reeds twintig sterke argumenten voor geheelonthouding op, terwijl gij misschien een glas ouden port drinkt, om mij uit te dagen. Zal ik uw handschoen opnemen? Welnu ja. Ik heb wel eens een congres voor drankbestrijding doorstaan, maar nooit eens een voor welbewust drankgebruik. Ik herinner mij uit dat eerstbedoeld congres dat een minister de deelnemers met hun actie kwam feliciteeren. Er werden hem toejuichingen aangeboden. Tot zijn zelfde tournée behoorde een bezoek aan de jaarbeurs. Daar werd hem champagne aangeboden. In één half uur nam hij de toejuichingen der geheelonthouders en den wijn uit Champagne met evenveel gratie aan.

Op hetzelfde geleerde congres heb ik het af doend argument opgedaan, dat mij in mijn gewoonte van goed geordend drankgebruik bevestigt. Een professor was roekeloos genoeg om

[p. 17]

te betoogen, dat alcohol niet de minste voedende kracht bezit, verkeerdelijk als een stimulans wordt beschouwd en alleen maar de ‘hem mungen opheft’, de remmen losgooit.

Kent gij goed de verfoeilijke rol der remmen? Stel u dan voor: uit dien donkeren slaap van alle vermogens te kunnen breken! Opnieuw vleugelen aan uw schouders voelen groeien in een heerlijk trillen! Lam zijn, kunnen rechtstaan en de krukken in vertrouwen terzijde mogen werpen! Uit u zelf en uw schroom, uit uw kleinmoedigheid kunnen treden. Ik weet het: de remmen zullen wel weer streelend en beminnelijk worden.

Laat de hoovaardigen en kleinmoedigen meenen dat de ‘hemmungen’ nooit moeten opgeheven worden. Wij zijn verrukt te leven met een élan en een arme menschelijke nooddruft, een lust naar de zweep, een behoefte aan de hand die de remmen losgooit, de remmen, die straks weer uit eigen zwaarte toevallen en klemmen.

Ik hoor geheelonthouders waanzinnig Schiedam en Marc de Bourgogne misprijzen. Ik hoor liefhebbers van een krachtigen dronk smalend sprekend over water en melk. Ik wil voor hun beider vierschaar verschijnen en verantwoorden dat ik een glas water en een glas melk, een glas vloeiend graan en ouden Marc, dat alles onvermengd, op gegeven momenten tot mij heb ge-

[p. 18]

nomen met onbetreurde voldoening. Laten wij ons hoeden voor vooroordeelen, al moeten wij nooit zoo dwaas zijn om te meenen dat wij zonder vooroordeelen kunnen leven.