Met twee maten

[p. 187]

Oerwoud

Hier blijven zacht in 't donker,
In 't zachte donker -
Aan 't momplend dommlend water,
Aan 't water dommlen -
In verre veilige wildernis
Veilig verwildren -
Dat niemand ons meer opeist;
Eist niets van 't leven -
Alleen, om lange tijd
De tijd te korten.
Alleen, van 't land verloren,
Is nog van ver te horen:
‘Verdwenen en verloren
In 't oerwoud, en in 't oerwoud
Verloren voor het leven.’
Wat leven! 't Levend leven
Was al vooruit verloren.
Aan ons is niets verloren.
Aan 't oerwoud en in 't oerwoud
Is 't leven niet verloren.
Verloren! Niets verloren!