Met twee maten

[p. 27]

F. Schmidt-Degener

Threnos

Het is voorbij al wat uw wezen was.
Voorbij 't begonnen sterven. Geur der dagen
een luwte heeft u reeds zó ver gedragen
dat het, te flauw, verging.

Het is voorbij. En of het reden had
of speling was, voorbij. Met schijn vergulde
taak van verganklijkheid die gij vervulde:
't lost op in schemering.

En al het vragen dat er in u was,
zij die u nazien en 't geleide geven
vragen het ook: hun eigen streven,
wat blijft het waard - daarna?

Hoe ook betreurd, beweend - voorbij. Gena -
't is neen en neen, het antwoord op uw vragen.
Slechts de vijf zinnen die de slippen dragen,
ze snikken zachtjes: ja.