Gedichten. Deel 2

[p. 151]

De heilige Elisabeth

Middeneeuwsch - naar Louisa von Plönnies.

Van uit de Kemenate
sloop haren gaarde bin
de lieve heilige Elisabeth
de goede landgravin.

Daar schiep zij groote vreugde,
verstaande als Salomon
al wat haar plante of vogel in
zijn tale zeggen kon.

Daar wandelde zij geren
te midden 't lustig lied
der barende natuur van uit
het groeiend bloeiend wied.

En heen end weer doorvlogen
de vogels elk gewest:
ginds onder eenen vlierboom droeg
een vinkenpaarken nest.

Mild schonk zij hun een loksken
van heur langvallend haar.
Met hare jonst gerocht allicht
het vinkenpaarken klaar.

En 's nachts in haren slaap en
in stillen blijden droom,
vernam zij zoeten vogelzang
van uit den vliederboom:

[p. 152]

 

‘Koningsdochter, wees gegroet!

 

In ons nestjen is 't zoo goed.

 

Maak gij ook nu, blij van zinne,

 

een schoon nestje, landgravinne;

 

 

 

want u haast verblijden moet

 

't eerstgeboren kindje zoet,

 

nevens wien gij al uw moete

 

zult verzingen zoete, zoete...’