Eglentiers poëtens borst-weringh

[p. 439]

CXCVII.

Si Deus voluerit.

GOd die my heeft gheschapen na zijn eyghen beeldt,

Uyt lout're liefde van zijn Goddelijck bestuur,

Voorzach hoe noodtdruft kan verzaden de natuer,

Hoewel de dart'le lust in ons voorbeeldingh speelden,
Waer d'edele natuere zelven van verveelden,

Vermits de geylheyt vande buyckx-lusts zotte kuur.

God voor zijn scheps'len zorghe draeght tot aller uur,

Want zijn ghenade hy ons mildelijck mee deelden:

Vermits zyn heyl'ghe goedtheyt is zo over-groot,

Dat voedzel hy verleent om 't lichaem t'onderhouwen,

Ia nimmer hy en laet zijn schepzelen in noodt,

Te weten, die, die op zijn Godheyt vast vertrouwen.

Waer over 't oude spreeck-woordt niemant en verstoot,

‘Dat God noyt heeft gheschapen monde zonder broodt.’