Eglentiers poëtens borst-weringh

CLVIII.

Rectat de victore orientis.

WAt 's d'oorsaeck dat de menschen zo gestadich slaven,

Ia dat de giericheyt in't minste niet ontziet

't Ghevaer van't leven, noch het quellijckste verdriet,

Door kruypen 't oosten, g'lijck het westen zy door graven
Om 't glinsterende goudt, om rijckdom, goed, en haven,

Is dit de oorsprongs grondt waer 't alles om geschiet?

Dit is't, dit moet het zijn, en 't is oock anders niet

Waerom zy stryven, woelen, runnen, lopen draven:

't Is wonder dan dat hy, die was van oosten Heer,

En winnaer van't ghewest, door zijn herts groote moede,

Het goudt niet heeft geacht, maer zach meer op de eer,

Door genereuse aert, en eelheyt van zijn bloede,

Den heldt genoeghden gantsch met zyn laurieren tack,

Na liet gheen erf-deel als zyn lancy en kasiack.