Eglentiers poëtens borst-weringh
(1619)–Theodoor Rodenburg–
AuteursrechtvrijHunc dolor inde fuga.HElaes, de menschen zo onmenschelijcke leven!
Zo teugeloos, en woest, zo tuchteloos, zo snoodt,
G'lijck offer was geen leven na de aerdsche dood!
Zy tieren, razen, buld'ren, hollen, zollen, sweven
Verstandeloos in't wilt, mits zy de breydel gheven
Aen lust en eygen wil, die reden gantsch verstoot,
Waer over Godes toor'n, helasy, werdt zo groot
Dat hy rechtveerdich straft, en 't nickerlijcke sneven
Met knagingh, wroeging, iamm'ring, quellinge vol ducht
Die zondens wonden heeft, en God hun heeft gezonden,
Dat nimmermeer de mensch de smert noch pijn ontvlucht,
Vermits hy in zijn herte draeght de bloed'ge wonden,
Gelijck 't gequetste hert hoe snelle dat het vliet,
Het lichaem wel verplaetsten, maer de wonden niet.
|
|